Mijn grote heldenmerk

Guillaume vroeg mij:
En wat is jou Heldenmerk, Lander?

Ik antwoordde hem braafjes impulsief:
Mijn grote Heldenmerk is Google.

Als jonge snuiter had ik geluk, mijn vader bracht al begin jaren 90 een laptop en een gsm mee naar huis. Hij werkte toen als sales manager voor een farmabedrijf (Glaxo, later GlaxoWelcomme, nu GlaxoSmithKline). Die hadden gouden jaren toen. Voor mijn 10e verjaardag (1994) kreeg ik mijn eigen ‘floppy driven’ pc’tje, afgeschreven voor de pro’s maar perfect voor zo’n snotneus als mij. DOS lag me niet zo, maar eenmaal windows 3.1 draaide was ik vertrokken. Ik was echter half zo onder de indruk van mijn eigen grijze bakkie dan van die draagbare van mijn vader, vooral omdat hij ermee kon “praten” met mensen aan de andere kant van de wereld. Dingen versturen en zo, werken, centen verdienen… Ik begreep het eerst allemaal niet zo goed. Hoe kon mijn papa zich nu een mooie wagen veroorloven door via de computer met wat mensen aan de andere kant van de wereld te praten, ik heb ze nog nooit iets horen zeggen. Maar al snel kwam ik tot inzien, zeker toen ik een jaar later zelf op het net kon. Inbelverbinding, waaaow, ik voelde me soms als een kleine astronaut die zijn ruimteschip lanceerde naar het universum. Al begreep ik in het begin niet goed wat je nou eigenlijk was met dat internet. Hoe kon je er nou iets vinden of doen als je geen adressen weet, and in comes Google. Ik herinner me nog Altavista, Yahoo! en Lycos, en oh de KUL had ook een directory om te zoeken dacht ik. Nou ja als kleine knul interesseerden geleerde teksten mij natuurlijk geen zier. Geheime tips van GameBoy games terugvinden daar was het handig voor. En later om te gamen tegen mensen “aan de andere kant van de wereld”. Ik weet nog dat ik er dagenlang onophoudelijk over zat te ratelen tegen iedereen die ik tegenkwam: “ik speelde een spel op de computer tegen een Canadees, een duitser en een Australiër, echt waar!”

Eind jaren negentig shifte iedereen, haast onbewust, naar Google als searchbot. Pas later, toen ik de vooropleiding architecturale vorming studeerde begreep ik waarom. “Het beste is niet altijd eenvoudig maar het eenvoudigste is wel altijd het beste”, voor John Maeda werd dat simpelweg: SIMPLICITY.

Twee lowlife studentjes (Larry Page en Sergey Brin) die in hun studentenflat, met eenvoudig idee zeg maar het meest complexe netwerk die de mensheid ooit bouwde herleiden tot een makkelijk te gebruiken medium. Een bedrijfje opzetten en het in een mum van tijd (10 jaar) tot een onderneming met meer dan 10.000 medewerkers over de hele wereld doen uitgroeien, dat is voor mij echt ‘mindblowing’. Dat is Google. Om nog te zwijgen van de slagkracht aan informatie die het bedrijf in die tien jaar opbouwde.

“If Google doesn’t know or finds it, it simply doesn’t exist”

Apple is niet mijn grote heldenmerk, het is mijn leven. Maar toch vind ik Google veel grootser als merk dan Apple, Apple is intussen afhankelijk van Google, as are so many others in so many ways. Google is the overlord of all brands, als je voorgaande stelling neemt dan houdt jou merk op te bestaan als het uit de Google-analen gewist zou kunnen worden.

De merknaam is intussen een begrip voor een handeling, is een onderdeel van onze taal geworden, een monopolie, een alleenheerser die moeilijk te bedrijgen valt op dit moment en er hard aan werkt dat zo te houden. Maar ook een merk die de juiste dingen doet met de informatie die ze verzameld hebben, en visionair steeds weer op de juiste plaatsen opduikt. Denk maar aan de acquisitie van YouTube.

Google doet mij een held voelen omdat het mij helpt mijn problemen op te lossen, mijn job goed te doen, alles te weten te komen over de dingen die mij enthousiast maken…